Zondag 18 juni, met het opkomen van de zon dagen 14 doorzetters op voor de traditionele jaarlijkse clubrit naar de Hallembaye. Voor sommigen was het nog niet vroeg genoeg en Robby kroop dan maar om 5u45 in het zadel om op tijd aan de start te verschijnen.

Nog maar net voorbij As begon Jente reeds in volleerde Cipolini-stijl met bidons te gooien en moest dan vervolgens op Van Peetegem-wijze door het rood licht knallen om terug aansluiting te vinden bij het peloton. Als dit hem maar geen diskwalificatie zou opleveren...
In Kanne aan het kanaal moest route-specialist Rudi Linden een eerste keer de hulp van het publiek inroepen om vervolgens met onvervalste veldrittechnieken terug op het juiste parcours te geraken. Na de Muizeberg werden op de Slingerberg de eerste bergpunten verdeeld. Volgende obstakel: de Hallembaye. Nest deed de boel ontploffen door de forcing te voeren op de grote platteau. De jongeren namen over en trokken door tot boven. Iedereen verteerde de helling goed en na een snelle afdaling werd verder koers gezet over het glooiende landschap van de voerstreek.

Plots consternatie alom want we hadden te kampen met een mysterieuze verdwijning van Nest Bens. In Bassenge werd er halt gehouden om de eerste de beste boulangerie te plunderen. Er werd druk overleg gepleegd wat te doen met de "Nest-situatie". Raf en Wout namen het heft in handen en keerden terug, op zoek naar onze Belgische Kampioen. Niet veel later kregen ze daarbij steun van Kneet, Willy, Stippel en Patrick. Boven op het plateau aangekomen en na uitgebreide rondvraag bij enkele wielertoeristen moesten we de zoektocht staken en maakten we rechtsomkeer. Nu was het een kwestie van jagen om het gat op de kopgroep dicht te rijden. Na een kilometer of 10 werden we herenigd met Rudi en de zijnen.

Op kilometer 115 zette Raf zich aan de kop en trok alle registers open. Rudi verslikte zich hier danig in en moest halt houden. Dit was hem duidelijk in het verkeerde keelgat geschoten. Even kuchen, proesten en de keel schrapen en 'vliegensvlug' vort richting Hechtel.
Net voorbij Bokrijk kregen we dan onze verloren zoon in zicht. Na een eenzame vlucht van 65km werd Nest ingerekend door het peloton. In de laatste rechte lijn kroop de stress van de overwinning in de groep en enkele pionnen schoven naar voor. Patrick en Wout namen hun werk au serieux en zetten aan de kop alles op een lint. Gerry en Bjorn zagen hierin hun kans om het af te maken en na een lange spurt wist Bjorn de eindoverwinning naar zich toe te trekken.
Conclusie van de dag: mooie rit met de nodige grootse verhalen en discussies achteraf en 14 topfitte renners, klaar voor de Marmotte.

Michel W.