Na enkele dagen van zondvloed, windstoten en onheilspellende weerberichten werd door 10 moedige doorzetters toch besloten om de Bilzen Classic te rijden. Tot grote tevredenheid van deze “afgetrainde toeristen” bleven de hemelsluizen die dag dicht en werd er met veel goede moed aan deze prachtige tocht begonnen. 170/130km en 1652/1152m hoogteverschil in de prachtige Maasvallei is niet voor mietjes (volgens onze toppers). Maar wat vooral belangrijk is in zulke doorgevoerde trainingsritten: de juiste trainingspartner of -partners kiezen. Want samen vertrekken en samen aankomen is niet meer van deze tijd, het verschil is echt te groot (vergelijk zwoegende wielertoerist met wielergod).

Dit is al na de eerste echte kuitenbijter duidelijk en na de 1 ste bevoorrading worden de posities bepaald. De speerpunten Björn, Wout en Gerry kiezen na 65km het hazenpad en besluiten er een “doorgedreven training” van te maken. Patrick, Popol en Eddy besluiten het wat “aangenamer” (met Popol) te houden en vormen het 2 de pelotonneke.

Rudy, Nest, Raf en Jente besluiten daar, om de 130km te rijden (wat voor sommigen de juiste keuze bleek te zijn) en vormen het 3 de pelotonneke. Voor de toeristen van 2 de garnituur (Patrick, Popol en Eddy) was de tocht zwaar, denk aan de beklimmingen van Solieres (3,8km 8%), Amay (1,2km 9,2%), Les Cahottes (2km 5,5%) maar toch goed doenbaar. We waanden ons op bepaalde momenten al echt op Alpe D’huez ook omdat we onze ketting constant strak moesten houden en regelmatig een cartouche moesten gebruiken. Na de laatste bevoorrading (licht dalend naar Bilzen) hebben we er nog eens een ferm patat op gegeven. Om dan na 173km met de vingers in de neus (volgens Popol) de eindmeet te bereiken

. Nadat verschillende mama’s onze edele geslachtsdelen (veel belangstelling waarschijnlijk door de omvang) hadden bewonderd was het tijd voor een lekker drankje. De plaatselijke mooie rondborstige blonde juffrouw was natuurlijk het gespreksonderwerp en de bediening was gewoon schitterend (mooi zicht en beschuiten à volonté). Maar toen Johan Vansummeren (Lotto) met Popol een gesprekje begon stonden wij als aan de grond genageld. Vol ongeloof van wat we meegemaakt hadden zijn we dan maar richting Hechtel gereden (om die straffe verhalen te vereeuwigen).

Conclusie: Prachtige tocht, bevoorrading, markering, bediening, parcours, etc… was allemaal op en top m.a.w. een aanrader voor volgend jaar.

Verslaggeving volgens de Ed Raketologie.