Na veel gepalaver kwam het er dan toch nog van, onze zo gerenommeerde ploegentijdrit of voor de vele kenners onder ons “De rit van de waarheid”. Op woensdag 24 augustus 2005 bij ideaal weer: 2 à 3 beaufort, ZW- wind, droog, licht bewolkt, 24° graden reden we met 10 enthousiaste ploegmaats naar het o zo geschikte parcours “Terlaemen”. Het materiaal dat enkelen tentoonstelden was buitengewoon (aërodynamische helmen, triatlonsturen, dichte wielen, enz…), de fysieke paraatheid daarentegen (gewicht, uithouding, snelheid, enz. …) was voor een aantal iets minder.

Onder ons bevond zich ook ene Jorre (zoon van …) een beloftevolle jonge renner die zich zonder blozen van Hechtel tot Zolder aan kop van het peloton zette (23km wind op kop). Van wie zou hij dit hebben geleerd of zit het echt in de genen?

Op Terlaemen aangekomen consternatie alom, geen stille natuurlijke omgeving met zwetende, zwoegende renners: maar brullende motoren, gierende banden, geur van caoutchouc, rondborstige blonde pitspoezen, glimmende racewagens, enz. …. Vaststelling van een teleurgestelde op en top voorbereide groep atleten: Terlaemen was gesloten wegens “24 uur van Zolder”. Maar veel tijd om te treuren was er niet want ene pientere renner lanceerde het voorstel om ons huzarenstuk af te werken langs de voart (een half uur op richting Genk en dan terug).

Na nog getuige te zijn geweest van een spectaculair motorongeval (salto-mortale van één of andere stuntman) zonder al te veel erg, konden we ons naar de startplaats begeven. Bij sommigen waren de zenuwen op en top gespannen, anderen hadden flanellen benen of knikkende knieën maar we moesten als ploeg deze loodzware proef tot een goed einde brengen. Na een zenuwachtige start werd er warempel vrij rustig gereden (+/- 37km/h) dit was echter van korte duur want er waren er die serieus wat jus in de benen hadden en het tempo ging pijlsnel de hoogte in (+/- 42 km/h). De mindere goden onder ons kwamen in ademnood bij deze versnelling en moesten hier en daar al een gaatje laten vallen (en ééntje moesten er ook zonder pardon af). Na enkele malen onze stem te hebben verheven werd er door de eliterenners toch wat minder gereden (+/-40km/h).

“Het keerpunt”, daar hebben we als groep een tactische blunder gemaakt door achter de brug van Diepenbeek te keren in plaats van op de brug, wat de cohesie niet ten goede kwam en ons kostbare seconden koste. Maar geen man over boord, de goed geoliede machine kwam snel terug op toerental en de klasbakken schakelden zelfs in overdrive (+/- 42km/h). Met een beetje rugwind en iedereen op de juiste plaats (large-large, small-small, XXXlarge-XXXlarge, enz….) was dit mogelijk tot 5 minuten voor afblazen. Enkele te enthousiaste ploegmaats trokken nog eens stevig door en het hele team werd aan flarden gereden. Dit was echter van ondergeschikt belang want na 1 uur hard labeur stond er een fenomenale 39,9 op de teller, hetgeen een “fantastische” prestatie is.

De meeste atleten waren moe en voldaan, anderen hebben afgezien en er waren ook een paar die nog zo een tijdrit konden afwerken (spijtig voor hen maar het is een “ploegentijdrit” d.w.z. de individuele prestatie is ondergeschikt aan de ploegprestatie).

Na een korte rustpauze (hartslag terug onder de 180) zijn we rustig naar huis gefietst want we hadden een invitatie van den “Pol” op zak (hetgeen zeker de moeite zou zijn). Eerst iedereen een lekker douchke, de haar vol gel, boenwas op de kale knikker en dan richting Kattestraat om de verbruikte calorieën weer bij te vullen.

We werden prima onthaald in een prachtige orangerie in een exotisch decor (appelsienen- citroenbomen, andere weelderige bloemensoorten, handtamme dieren die een speciale ingang hadden, enz. …) kortom ideaal om aan teambuilding te doen en vooral de straffe verhalen zo te brengen dat iedereen ze gelooft ( 3x trekken en hem er dan nog eens inhangen, we kunnen nog 5 km/h harder, Jorre rijdt beter dan zijn papa, enz. …).

Het eten ( breugheliaans: wat van de koesch, roggebrood, kaas, hesp, …) en drinken (geestrijk patersbier, gerstenat, aquarius, …) was ideaal om deze toch al geslaagde avond meer kracht bij te zetten.

Tot slot, dit was sportief en sociaal een hoogvlieger van formaat, ideaal om het seizoen af te sluiten en het volgend jaar nog beter te doen. Paul nogmaals bedankt en volgend jaar hopelijk iedereen terug op post!!!

Verslaggever ter plaatse E.K.